PROPIS SALJEVANJA STRAVA I LIJEČENJE KOD LJUDI KOJI SALJEVAJU STRAVE

PROPIS SALJEVANJA STRAVA I LIJEČENJE KOD LJUDI KOJI SALJEVAJU STRAVE?
PITANJE:
Zanima me kakav je propis SALJEVANJA STRAVA i liječenja kod ljudi koji se bave tim “zanatom”, da li oni liječe ispravno i kakav je općenito propis takvog liječenja s obzirom da je to jako puno rasprsotranjeno kod nas u Bosni, a pogotovo u perifernim dijelovima naše zemlje?
ODGOVOR:
Hvala Allahu, azze ve dželle, koji je vjeru Islam usavršio i koji je svoju blagodat prema vjernicima upotpunio, neka je salavat i selam na Allahova roba i poslanika, sallallahu alejhi ve ellem, koji je svaki segment života i vjere pojasnio i ostavio svoj Ummet na jasnom putu čija je noć poput bjela dana i sa toga puta neće skrenuti osim onaj ko je upropašten. Neka je salavat i selam na Njegovu časnu porodicu, ashabe, tabine, i sve sljedbenike vjere.

HISTORISJKI NASTANAK SALIJEVANJA STRAVA

SALJEVANJA STRAVA potječe iz Turske gdje se ono naziva KURŠUN DOKME, a taj vid “alternativnog liječenja” došao je na prostore Balkana putem Turaka (Osmanlija) koji su u ne tako dalekoj historiji vladali Balkanom, a samim time oni su donijeli svoje običaje koji se ogledaju kroz razne zablude (obmanjivanja) ljudi i širkove (gradnja Turbeta, Sufisko-Derviški zikrovi, prinošenje žrtve mrtvima…) koje su jako dobro prihvatili i počeli da praktikuju tadašnji Slaveni. Osim olova u turskoj se koristi još i Vosak, dok opet naši bošnje uvijek su bili “orginalni” pa tako i u ovome, naime na prostorima centralne Bosne (Visoko i okolina) se ne koristi niti Olovo a niti Vosak nego trava po imenu “Stravna trava” i ona se koristi na sličan način kao Olovo ili Vosak.
Drugo mišljenje po pitanju nastanka i pojave SALJEVANJA STRAVA veže se za staroslavenske paganske običaje, odnosno salijevanje strave je staroslavensko pagansko vjerovanje, koje se najvjerovatnije veže za vrijeme kuge (pojave raznih bolestii epidemija).
Naime, vjerovanje je bilo da su zlodusi ušli u neku od životinja (najčešće glodavaca) pa iz njih u čovjeka.
Nakon sto se Olovo zagrije, baci u vodu, gledalo se kakav je oblik Olovo uzelo, na koju životinju podsjeća, da se zaključi od koje je životinje došao zloduh (tj. bolest, kuga, epidemija)
Različite životinje su vezale različite zloduhe, pa samim tim i različite rituale, istjerivanja i liječenje oboljelog.
Ovo su dva mišljenja na koja sam ja naišao a koja govore o samom vremenu i mjestu nastanka i praktikovanja alternativnog načina liječenja odnosno SALJEVANJA STRAVA.

ŠERIJATSKI PROPIS BAVLJENJA ALTERNATIVNIM NAČINOM LIJEČENJA TJ. SALJEVANJA STRAVA

Salijevanje strave pagansko je vjerovanje i nema utemeljenja u Šerijatu.
Ne spominje se da je tako nešto postojalo u praksi Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, niti u praksi prvih generacija muslimana odnosno Selfu Es-Saliha. Kod njih je postojala Rukja (Liječenje Kur’anom i vjerodostojnim dovama), koja ima utemeljenje u Šerijatu.
Prema tome, salijevanje strave i tome slične aktivnosti strogo su zabranjene (Haram).
Posebno, u tom pogledu, zabrinjava što mnoge žene, kada salijevaju stravu, uče naopako Kur‘anske sure što je veliki grijeh koji može izvesti iz Islama.
Učenje sura naopako pri salijevanju strave govori da su to Džinska i Šejtanska posla.
Zbog toga, obaveza na svim osobama koje su se bavile ovim Šejtasnkim (alternativnim načinom liječenja) da se klone toga i da odmah prestanu s tim (posebno mislim na žene jer je rasprostranjeno da je to njihovo “zanimanje”) i da se Allahu, azze ve dželle, pokaju jer su počinile više Šerijatski prekršaja od kojih su ponajveći učenje Kur’anski sura naopako i bavljenje Sihrom prizivajući u pomoć Džinsko-Šejtanske sluge.
Ukoliko svjesno to nastave raditi, neka znaju da tim svojim postupkom izlaze iz Islama, i biva obaveza na islamskom vladaru (vođi) ili njegovom zamjeniku da takvu osobu Ubije.

ŠERIJATSKI PROPIS OSOBE KOJA SE BAVI SIHROM – SIHIRBAZA?

Sihr (vračanje) je u svim svojim oblicima strogo zabranjen (Haram) u svim Šerijatima, a također svi su složni da je zabranjeno da se uči ili pak podučaje nešto od Sihra.
Sihr je u direktnoj suprotnosti sa onim sa čime je došao Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, odnono sa onim što je objavljeno u časnom Kur’anu.
Stav većine islasmki učenjaka po pitanju osobe koja se bavi Sihrom, jeste da je obaveza na islamskom vođi (ar. Velijju El-Emr) da takvu osobu ubije.
Rekao je Allah, azze ve dželle:
وَمَا كَفَرَ سُلَيْمَانُ وَلَٰكِنَّ الشَّيَاطِينَ كَفَرُوا يُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَمَا أُنزِلَ عَلَى الْمَلَكَيْنِ بِبَابِلَ هَارُوتَ وَمَارُوتَ [٢:١٠٢] “A Sulejman nije bio nevjernik – šejtani su nevjernici: učili su ljude vradžbini i onome što je bilo nadahnuto dvojici meleka, Harutu i Marutu, u Babilonu.” (Prijevod značenja sura Al-Beqara, ajet broj 102).
I kaže Uzvišeni u nastavku ajeta:
وَمَا يُعَلِّمَانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّىٰ يَقُولَا إِنَّمَا نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلَا تَكْفُرْ [٢:١٠٢] “A njih dvojica nisu nikoga učili dok mu ne bi rekli: “Mi samo iskušavamo, i ti ne budi nevjernik!” (Prijevod značenja sura Al-Beqara, ajet broj 102).
Ovaj ajet direktno kazuje da onaj ko uči i bavi se Sihrom, ta on biva Kafir (nevjernik), jer su oni govorili: “Mi samo iskušavamo, i ti ne budi nevjernik!”
Većina Šafijski učenjaka Fikha, tj. Fakiha samtra da se Sihirbaz ne ubija osim ako je ubjeđenja da je Sihr halal (dozvoljen), ili pak da je ubjeđenja istoga kakvog su bili ubjeđenja stanovnici Babilona koji se u Kur’anu spominje, koji su to činili kako bi se svojim Sihrom i nečasnim dijelima približili zvjezdama (sedam zvjezdi). No, ovaj stav nije zasnovan na validnim dokazima tako da se ne može uzeti kao ispravan stav, a ispravno je da osoba koja se bavi Sihrom, tj. Sihirbaz biva KAFIR sve jedno da li on samtrao Sihr halal ili ne, dovoljan je sam njegov postupak bavljenja (učenja ili podučavanja) Sihrom koji ga stavlja na vagu Šerijata, a Šerijatski propis dotičnog dijela – SIHRA jeste da ta osoba bude UBIJENA. Ovo je ono što se razumije iz ispravnih šerijtaski tekstova i nema ništa drugo što bi se suprotstavilo ovakvom konačnom sudu.
Tako kada se dokaže da je neka osoba pravila sihr, odnosno njime se bavila ona biva ubijena i to je stroga obaveza na islamskom vođi (ar. Velijju) da tu kaznu sprovede shodno onome što se prenosi od ashaba Allahova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem. Ovjde treba naglasiti da nema svaka osoba pravo da ovu kaznu sprovodi u prkasi bez odobrenja ili saglasnosti islamskog vladara (vođe) ili njegova zamjenika, kako se iz toga čina i kazne za Sihirbaza nebi napravila veća šteta i nered među muslimanima.

ZNAKOVI PO KOJIMA SE PREPOZNAJE SIHIRBAZ I ZNAKOVI PO KOJIMA SE PREPOZNAJE UČAČ ŠERIJATSKE RUKJE

Da bi se mogao razlikovati Sihirbaz od učača Rukje treba poznavati znakove po kojima se prepoznaje onaj ko se bavi Sihrom, kao i osnovne radnje i osobine učača Rukje.

Od znakova po kojima se raspoznaje sihirbaz su sljedeći:

1- Traži ime ili ime majke i datum rođenja.

2- Traži nešto od bolesnika poput pramena njegove kose, dijelova odjeće, njegovu sliku i slično.
3- Izgovaranje nerazumljivog govora, korištenje hamajlija i drugih neobičnih stvari.
4- Pisanje raznoraznih zapisa čija sadržina bude ispunjena brojevima, geometrijskim figurama, nepoznatim riječima, imenima, ili pisanje samih Kur’anskih ajeta ali odpozada, slika zmija i akrepa, a što je poznato kao Sedam Sulejmanovih ugovora.
5- Pravljenje čvorčića na raznoraznim kanapama i končićima uz istovremeno puhanje i izgovaranje nepoznatih riječi, a sve to sa ciljem da se od toga napravi Sihr.

6- Nečistoća i prljavština prostorije u kojoj boravi Sihirbaz kao i neurednost i prljavština samog Sihirbaza.

7- Osamljivanje Sihirbaza u mračnoj prostoriji radi kontaktiranja sa Džinima i Šejtanima koji ga pomažu u njegovim poganim radnjama.

8- Traženje od klijenata da zakolju ovcu, kokošku ili nešto slično kao kurban, a što u stvari predstavlja klanje kurbana Džinima.

9- Materijalno iskorištavanje bolesnika uz traženje velikih suma poput toga da jedna hamajlija košta nekoliko stotina maraka.

10- Osamljivanje sa ženama bez mahrema što često završi i sa činom zinaluka pri čemu sama žena nema kontrolu nad samom sobom i ne može se oduprijeti.

11- Upotreba mokraće, izmeta i krvi Hajza (menstrualne krvi) prilikom pravljenaj zapisa i hamajlija.

12- Traženje od bolesnika da se odvoji od ljudi određeno vrijeme u prostoriji u koju ne dopire Sunčeva svjetlost.

13- Traženje od bolesnika da ne dolazi u kontak sa vodom određeni vremenski period koji ponekad dostiže čak četrdeset dana.

14- Traženje od bolesnika da neke stvari zakopa u zemlju i da ih zalije nekom tekućinom, ili da stavi pokvareno jaje na prag vrata ili u kuću, a na te stvari je Sihirbaz već napravio sihr.

15- Davanje bolesniku određenih papira i zapisa da ih zapali i da se nakadi na njima.

16- Pisanje isprekidanih harfova na papiru i njihovo potapanje u vodu i da bolesnik pije tu vodu.

17- Obavještavanje bolesnika o nekim pojedinostima njegovog ličnog života i njegovog odnosa sa drugim ljudima a sve te informacije uzima od Džina i Šejtana sa kojima inače kontaktira.

18- Vanjski izgled Sihirbaza ukazuje na njegovo nepraktikovanje i nepridržavanje vjerskih propisa.
Od znakova po kojima se prepoznaje učač Rukje, odnosno onaj koji na ispravan Šerijatski način liječi opsihirene osobe, one koji imaju Džinski dodir i urečene, su sljedeće karakteristike:
1- Učenje Kur’ana nad bolesnikom, što predstavlja osnovni i najupečatljiviji metod i način liječenja bolesnih od Sihra, Džinskog dodira i uroka.

2- Traženje od bolesnika da skine sve zapise i hamajlije koje ima kod sebe kao i one koje ima u kući te da ih uništi ili zapali. Takođe, traženje da skloni slike, kipove, figure, krstove i slično i da ih ne koristi.

3- Savjetovanje i traženje od bolesnika od prvog susreta da praktikuje propise vjere (ako već do tada nije), poput toga da redovno obavlja namaz, uči jutarnji i večernji zikr, uči suru Bekara u kući, uči Bismilu kod svakog posla koji radi, da prekine sa haramima koje je do tada praktikovao, poput slušanja muzike, pijenja alkohola, miješanja i kontaktiranja sa ženama kojima nije mahrem i slično.

4- Ako je bolesnik žena zahtijeva od nje da se pokrije, ne liječi je bez prisustva njenog mahrema osim u nuždi, prilikom liječenja ne dira njeno tijelo.

5- Od ispravnog načina liječenja, uglavnom ako su u pitanju duža liječenja, je i to da se bolesniku daje voda, med i ulje na kojima je naučen Kur’an.

6- Prepoznatljiv je i po tome što se u njegovom načinu liječenja ne može naći da radi išta od gore spomenutih znakova i obilježja sihirbaza.
Od osnovnih osobina onoga koji liječi Rukjom je:

– Da bude osoba koja je mjerodavna da se time bavi tako što posjeduje dovoljno Šerijatskog znanja i iskustva da se može ovim poslom baviti, naravno ne kao profesijom.

– Da je prepoznatljiv svojom vanjštinom i unutrašnošću po praktikovanju vjerskih propisa izvršavanjem Vadžiba i Sunneta, ostavljanjem velikih i malih grijeha, nečinjenjem novotarija, da su mu zarada i imetak halal i tako dalje.
TREBA NAPOMENUTI:

Ne treba zavarati to što ćemo naći Sihirbaza (kojeg prepoznajemo po nekim od gore spomenutih znakova) da klanja sa ljudima kao i da prilikom pravljenja ili otklanjanja Sihra uči Kur’an jer se on želi među ljudima predstaviti kao sasvim normalan i ispravan vjernik.

Također, ne treba nas zbuniti i dovesti u sumnju ako nađemo kod učača Rukje (kojeg prepoznajemo po gore spomenutim metodama ispravnog liječenja) da ima nekih vidljivih nedostataka u praktikovanju vjere, poput toga da je obrijan ili ima kratku bradicu, da mu se u porodici ne praktikuje u potpunosti vjera (npr. da mu žena ili kćerka nije pokrivena), da nije završio neku šerijatsku školu, ne zna arapski i slično.
Sve ovo i slično ne treba zbuniti jer je poenta u ovom slučaju način i metoda njegovog liječenja, a oni su ispravni, a nema sumnje da je poželjno da učač Rukje posjeduje najbolje osobine vjernika.
A Allah najbolje zna!

Safet Suljić
Islamski Univerzitet Riyadh
04.05.1433 H.G. – 27.03.2012